دوره و شماره : آماده انتشار

نویسندگان : فیروزه عباسلو* ¹ ، ملوک عیوضی ²

چکیده :
بیماری پارکینسون (PD) یک بیماری نورودژنراتیو است که با علائم حرکتی و غیرحرکتی همراه است.درمان کنونی عمدتاً بر داروهای علامتی که انتقال‌دهنده‌های عصبی را تنظیم می‌کنند، تکیه دارد.درمان جایگزینی دوپامین به‌خوبی تثبیت شده است و لوودوپا به‌عنوان استاندارد طلایی درمان PD شناخته می‌شود.بااین‌حال، بروز عوارض حرکتی، مانند پدیده کاهش اثر یا “وِرینگ‌آف” (wearing-off)، به‌عنوان یک مشکل بالینی شناخته شده است.هم علائم اولیه و هم عوارض حرکتی به هدفی برای توسعه درمان‌های جدید PD تبدیل شده‌اند.پیشرفت‌های اخیر در مدیریت عوارض حرکتی با استفاده از داروهای جدید و فناوری‌های جدید برای ارائه مداوم دارو پشتیبانی شده است.افزون بر این، روشن شدن پاتوفیزیولوژی PD و پیشرفت در توسعه درمان‌های اصلاح‌کننده بیماری که بر اساس پاتوفیزیولوژی بنیادی این بیماری عمل می‌کنند، نیز ادامه دارد.در این مقاله، دانش کنونی در مورد پیشرفت‌های مربوط به داروهای بیماران مبتلا به PD معرفی شده است

کلمات کلیدی :
بیماری پارکینسون، درمان علامتی، نوسانات حرکتی، تحریک مداوم دوپامینی، داروهای غیردوپامینی، درمان اصلاح‌کننده بیماری.