دوره 1، شماره 1، 1402، صفحات 62 - 73

نویسندگان : ویدا طلیچی* ¹ ، مریم رحمانی‌فر ² ، امیررضا زارع‌پور ³

چکیده :
مولتیپل اسکلروزیس، یک بیماری مزمن دمیلینه‌کننده سیستم عصبی مرکزی است، که در حال حاضر بیش از 3/2 میلیون نفر را در جهان تحت‌تأثیر قرار داده که آن را در زمره شایع‌ترین بیماری‌های عصبی قرار می‌دهد. موضوع نگران‌کننده این است که میزان شیوع آن در حال رشد است. اعتقاد بر این است که علت مولتیپل اسکلروزیس، هم محیطی و هم ژنتیکی است. بیشترین تعداد موارد، بین 20 تا 40 ساله هستند مشاهده شده‌اند. اما در کودکان و افراد بالای 50 سال نیز، ممکن است دیده شود. شیوع ام‌اس در زنان، سه برابر بیشتر از مردان است. شیوع بیماری در جهان، بسته به عرض جغرافیایی متفاوت است. دوره بیماری ام‌اس، ممکن است به چهار مرحله تقسیم شود که میزان و ویژگی‌های نیازهای بیمار به مرحله بالینی، بیماری و میزان ناتوانی شخص بستگی دارد. مولتیپل اسکلروزیس؛ عواقب جسمی و روانی اجتماعی دارد که معمولاً تأثیرات طولانی‌مدت بسیار زیادی بر تقریباً هر جنبه از زندگی افراد مبتلابه ام‌اس و خانواده‌های آنها دارد. مطالعات به این واقعیت اشاره می‌کند که بیماران مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس، به طیف وسیعی از اقدامات توان‌بخشی نیاز دارند. هدف از نوشتن این مقاله مروری، ارزیابی درمان‌های پیشرفته مانند درمان‌های نگهدارنده به‌ویژه فیزیوتراپی است.

کلمات کلیدی :
مولتیپل اسکلروزیس، بیماران، فیزیوتراپی